Gekenmerkt door wat filosofe Hannah Arendt in het besproken boek ‘De menselijke conditie’ (‘The Human Condition’, 1958) benoemt als de ‘vita activa’ toont de mens in handelen en spreken zijn of haar leven steeds aan anderen.
Een netwerk van intermenselijke betrekkingen, zo schrijft ze, is een dynamisch netwerk waarin uitgegaan wordt van producten van handelen en spreken. Met ons handelen en spreken treden wij steeds onze mensenwereld binnen; zo zijn handelen en spreken te beschouwen als een nataliteit. We geven gehoor aan innerlijke drang om de wereld binnen te treden door iets nieuws te beginnen.
De ruimte die met handelen en spreken wordt ingenomen is de plaats waaraan wij aan elkaar verschijnen. Het handelen als zodanig treft zelden een doel. Wel worden er levensgeschiedenissen met handelen gemaakt. Produceren doen handelen en spreken niet.
