Haptonomie is een theorie:
– die ervaarbare verschijnselen beschrijft
– die een beschrijving vormt van de existentiële betekenis van de tastzin
– die een boodschap over de hele mens heeft waarin tast, aanraken, contact en eigen lichaamsgevoel alsmede de bewustwording door verwoording ervan kernelementen zijn
– omdat die een beredeneerbare, samenhangende beschrijving van ervaringen en oordelen behelst
– waarvan een optimaal begrip wordt gevormd door concrete begeleiding
– die zo verweven is met het concrete lichamelijke bestaan om nog via woorden van een gelijk overtuigd te kunnen worden
– waarvan een waarheid wetenschappelijk objectief niet aantoonbaar is omdat dan de theorie verlaten wordt
– die met fenomenologische studies kan worden ondersteund

Haptotherapie is een praktijk:
– die stoelt op elementen uit haptonomie
– waarin een mens geholpen wordt om zich te ontplooien
– waarin een mens teruggebracht wordt naar het oorspronkelijke voelen door de effectieve spanning die dat voelen beknelt op te heffen
– die tot doel heeft een mens te ontgrenzen naar een affectief bestaan
– waarin aanraken met blik, woord en tast door een therapeut een rol speelt
– waarin een aanraking is gericht op bevestiging ten behoeve van en ontgrenzing naar een affectief bestaan
– waarin vanuit betrokkenheid aangeraakt wordt en een therapeut de ’gestalte’ is van het eigen affect
– waarin het aanraken gericht is op de authentieke, affectieve waardering van een cliënt

Bron:

Dorus Gerritse, ‘De termen haptonomie en haptotherapie’, uitgave tijdschrift Haptonomisch Contact, Venlo, 1997