Vanuit het begrip persoonlijkheid neemt filosofe Hannah Arendt (1906-1975) in ‘Verantwoordelijkheid en oordeel’ ons via de ‘skandala’ mee naar onze ‘mores’. Ze stelt vast dat de westerse wereld op basis van het christendom niet in staat is gebleken ‘moraal’ te bespreken. Het lijkt erop dat Arendt mede door het gebrek aan reflectie op de moraal teruggrijpt op processen van denken waarin we in dialoog zijn met onszelf. Met en in die dialoog kunnen we voorkomen dat we terechtkomen in een wereld van ‘niemanden’.

De filosofe verwijst in het boek, dat uit verschillende essays bestaat, expliciet naar onze zintuigen omdat deze in staat zouden zijn tot verleiding. Zo kunnen zintuigen, waaronder het vermogen van de tast, ook bijdragen tot de bevestiging van het werkelijke zijn. Daarin kan haptotherapie volgens de auteur van het artikel in het Kennisweb haptonomie een nadrukkelijke rol hebben. Dankzij de theorie van Hannah Arendt kan met name de haptonomie, die sterk uitgaat van onderlinge verbondenheid en bevestiging, wellicht een nieuwe dimensie toevoegen ten aanzien van het veelgebruikte begrip ‘samen’.

Lees de volledige bespreking van ‘Verantwoordelijkheid en oordeel’ van Hannah Arendt hier in het Kennisweb haptonomie.